Ανθρωποκτονία εξ Αμελείας και με Δόλο. Στο 15ο κεφάλαιο του Ειδικού Μέρους του Ποινικού Κώδικα, το οποίο τιτλοφορεί «Εγκλήματα κατά της ζωής & Προσβολές του εμβρύου», προστατεύεται το έννομο αγαθό της ανθρώπινης ζωής, το οποίο ο νομοθέτης προστατεύει απόλυτα. Κατά τα οριζόμενα στο α. 299 §1: «Όποιος σκότωσε άλλον τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη», δηλαδή για τον δράστη απειλείται στερητική της ελευθερίας ποινή ισόβιας καθείρξεως.
Δικηγόροι για Ναρκωτικά – Γιάννης Μπαρκαγιάννης. Υποθέσεις για κατηγορίες, κατηγορούμενος διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, ηρωινή, κοκαϊνη, κάνναβη. Στο άρθρο 23 παρ. 2 στ. α του Ν.4139/2013 τυποποιούνται ιδιαίτερα διακεκριμένες περιπτώσεις διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Ο Δικηγόρος Ποινικολόγος Γιάννης Μπαρκαγιάννης αναλαμβάνει υποθέσεις για Ναρκωτικά σε όλη την Ελλάδα.
Ιατρική αμέλεια συντρέχει, όταν ένας ιατρός, είτε ατομικά στο ιδιωτικό του ιατρείο, είτε στα πλαίσια εργασίας του σε νοσοκομείο/νοσηλευτικό ίδρυμα, παραβαίνει τους κανόνες που ρυθμίζουν την ιατρική επιστήμη, και συγκεκριμένα τους κανόνες που επιτάσσουν από τον ίδιο να δείχνει τη δέουσα προσοχή και επιμέλεια, στα πλαίσια επέμβασής του σε έναν ασθενή, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης ή θανάτου σε αυτόν.
Η απάτη (άρθρο 386 Π.Κ.) συνιστά το βασικότερο από τα εγκλήματα που πλήττουν το έννομο αγαθό της περιουσίας, και, στη βασική του μορφή, υπάγεται στα πλημμελήματα, αφού για το δράστη του απειλείται ποινή φυλάκισης από τρεις (3) μήνες έως πέντε (5) έτη, και σωρευτικά χρηματική ποινή. Καταφάσκεται δε, όταν ο δράστης, προκαλώντας πλάνη στο θύμα, το εξαπατά, με αποτέλεσμα να βλάψει μόνο του την περιουσία του, θεωρώντας ότι με τη συναλλαγή αυτή την ωφελεί ή τουλάχιστον δεν τη βλάπτει, με σκοπό την αποκόμιση παράνομου περιουσιακού οφέλους (είτε από το δράστη είτε από κάποιον άλλο). Διώκεται κατ’ έγκληση.
Συκοφαντική δυσφήμιση: Πρόκειται για έγκλημα κατά της τιμής. Ο Ποινικός Κώδικας επιφυλάσσει για το αδίκημα αυτό ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 3 μηνών και χρηματική ποινή. Όσον αφορά την υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος, απαιτείται άμεσος δόλος (α΄ βαθμού), ήτοι απαιτείται γνώση του δράστη ότι ο ισχυρισμός αυτός δύναται να βλάψει την τιμή και υπόληψη του προσώπου στο οποίο αποδίδεται και πως ο ισχυρισμός αυτός είναι ψευδής αφετέρου τη θέληση αυτού να ισχυριστεί ή να διαδώσει ενώπιον τρίτου το γεγονός αυτό.
Με τη μήνυση ή την έγκληση επιτυγχάνεται η κίνηση της ποινικής δίωξης για μια αξιόποινη πράξη μέσω της αναγγελίας στον Εισαγγελέα της τελέσεως ενός εγκλήματος. Η ειδοποιός δε διαφορά της μηνύσεως από την έγκληση εντοπίζεται στο γεγονός ότι η πρώτη συνιστά την καταγγελία αυτεπαγγέλτως διωκόμενου εγκλήματος από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εκτός από εκείνο του παθόντος και του αδικηθέντος, ενώ έγκληση είναι η καταγγελία κατ’ έγκληση ή αυτεπάγγελτα διωκόμενου εγκλήματος από τον αμέσως παθόντα ή τον αδικηθέντα.
Στο 23ο κεφάλαιο του Ειδικού Μέρους του Ποινικού Κώδικα προστατεύεται το έννομο αγαθό της ιδιοκτησίας, δηλαδή η πραγματική σχέση – κυριότητα – του ατόμου ή του κοινωνικού συνόλου με το πράγμα, η οποία συνίσταται στη δυνατότητα απόλυτης εξουσίασης και διάθεσής του, ενώ δε συνιστά απαραίτητο στοιχείο η πρόθεση περιουσιακής ωφέλειας του δράστη (animus lucri faciendi), αλλ’ ούτε η βλάβη της περιουσίας του παθόντος.
Η ενδοοικογενειακή βία συνίσταται σε κακοποίηση ή απειλές κακοποίησης, μεταξύ ατόμων που είναι έγγαμοι ή σύντροφοι, με ή χωρίς τέκνα, καθώς και μεταξύ ατόμων που συνδέονται με το δεσμό της εξ αίματος ή της εξ αγχιστείας συγγένειας. Ο Δικηγόρος Ποινικολόγος Γιάννης Μπαρκαγιάννης στηρίζει ανάλογες υποθέσεις με ολοκληρωμένη υποστήριξη. Στη σχετική νομοθεσία για την ενδοοικογενειακή βία εντοπίζονται ενέργειες και συμπεριφορές που εντάσσονται στην έννοια της κακοποίησης.
Η ποινική διαπραγμάτευση και η ποινική συνδιαλλαγή εντάσσονται στο πλαίσιο της εναλλακτικής δικαιοσύνης μαζί με άλλους θεσμούς, και ανάγονται επί της ουσίας στη σταδιακή απομάκρυνση των μορφών διεκπεραίωσης της δίκης από το παραδοσιακό μοντέλο της ποινικής (εξεταστικής) δίκης, και στην ελληνική έννομη τάξη. Ο δικαιολογητικός λόγος που προωθεί τις διαδικασίες αυτές είναι αρχικά το γεγονός ότι τα εγκλήματα έχουν γίνει πολύ πιο σύνθετα, από τη στιγμή που έχει αλλάξει το σύστημα της ποινικής δικαιοσύνης στην απαρχή του.
Το έγκλημα της απάτης με υπολογιστή τελείται όταν η περιουσιακή βλάβη επέρχεται όχι με την παραπλάνηση ενός φυσικού προσώπου που είναι αρμόδιο να λαμβάνει αποφάσεις ή να διενεργεί έλεγχο ή να εγκρίνει ή να χορηγεί, αλλά αποκλειστικά και μόνο με τον επηρεασμό των στοιχείων του υπολογιστή, δηλαδή με την επέμβαση του δράστη κατά τον προγραμματισμό του συστήματος και την επεξεργασία των δεδομένων σε οποιαδήποτε φάση της λειτουργίας του υπολογιστή.
Στο 23ο Κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα, τυποποιούνται τα εγκλήματα τα οποία προσβάλλουν το έννομο αγαθό της ιδιοκτησίας. Η ιδιοκτησία είναι το πράγμα που ανήκει, σύμφωνα με τους ορισμούς του νόμου, στην κυριότητα κάποιου προσώπου (φυσικού ή νομικού), δηλαδή το υλικό αντικείμενο της κυριότητας. Συνεπώς υφίσταται προσβολή όταν κάποιο τρίτο πρόσωπο, διάφορο του κυρίου, εισβάλλει στο πεδίο εξουσίας του τελευταίου, και ο οποίος είτε αποκόπτει το πράγμα από αυτόν (τον κύριο), στερώντας το δηλαδή από εκείνον, είτε βλάπτει την ίδια την ύλη του πράγματος.
Πρόκειται άλλως για το «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος», αδίκημα το οποίο τυποποιείται στον ειδικό νόμο 4557/2018. Σκοπός της ποινικής τυποποίησής του είναι η πρόληψη και η καταστολή της πρόσδοσης νομιμοφάνειας σε έσοδα που έχουν αποκτηθεί από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, καθώς και η προστασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τους κινδύνους που αυτές ενέχουν. Οι ποινικές κυρώσεις που προβλέπονται για τη διάπραξη της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, καθορίζονται στο άρθρο 39 του Ν.4557/2018
Κατά τα οριζόμενα στο α. 372 ΠΚ : «1.Όποιος αφαιρεί ξένο (ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα από την κατοχή άλλου με σκοπό να το ιδιοποιηθεί παράνομα, τιμωρείται με φυλάκιση και αν το αντικείμενο της κλοπής είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή. 2. Κινητό πράγμα θεωρείται κατά τον Κώδικα και η ηλεκτρική και κάθε άλλης μορφής ενέργεια».
Με τα ασφαλιστικά μέτρα λαμβάνει χώρα η προσωρινή δικαστική προστασία, η οποία αποτελεί αναγκαιότητα που επιβάλλει η βραδύτητα που χαρακτηρίζει κατά κανόνα την κύρια διαγνωστική δίκη μέχρι και την περάτωση της υπό εξέταση υποθέσεως με την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής αποφάσεως.
Στο άρθρο 404 ΠΚ τυποποιείται το αδίκημα της τοκογλυφίας, το οποίο συνιστά έγκλημα διακινδύνευσης και στο οποίο περιλαμβάνονται δύο περιπτώσεις τοκογλυφίας, ήτοι η τοκογλυφία υπό ευρεία έννοια της §1 (αισχροκερδείς πράξεις και τοκογλυφίες) και η κατ’ επάγγελμα τοκογλυφία της §2.
Ως αυτόφωρο ορίζεται κατ’ α. 242 §1 ΚΠΔ «το έγκλημα του οποίου ο δράστης καταλαμβάνεται την ώρα που το τελεί», ενώ επίσης κατά την §2 του ως άνω άρθρου «Θεωρείται επίσης ότι υπάρχει αυτόφωρο έγκλημα όταν ο δράστης καταδιώκεται αμέσως μετά την πράξη από τη δημόσια δύναμη ή από τον παθόντα ή με δημόσια κραυγή, όπως και όταν συλλαμβάνεται σε χρόνο πολύ κοντινό στην αξιόποινη πράξη με αντικείμενα ή ίχνη από τα οποία συνάγεται η διάπραξη του εγκλήματος.
Όπως προκύπτει ευθέως από τον τίτλου του 16ου Κεφαλαίου του νέου Ποινικού Κώδικα, προστατευόμενο έννομο αγαθό των διατάξεών του είναι το ενιαίο έννομο αγαθό της σωματικής ακεραιότητας του ανθρώπου, η οποία νοείται ως μορφική και ταυτόχρονα λειτουργική ακεραιότητα του ανθρώπινου οργανισμού και μπορεί να θιγεί τόσο με την πρόκληση σωματικών κακώσεων όσο και με τη βλάβη της υγείας.
Σύμφωνα με το άρθρο 224 ΠΚ « 1. Όποιος, ενώ εξετάζεται ως διάδικος ή μάρτυρας σε δικαστήριο ή ενώπιον αρχής αρμόδιας να ενεργεί εξέταση για την κρινόμενη υπόθεση, εν γνώσει του καταθέτει ψευδή στοιχεία σχετικά με την υπόθεση αυτή ή αρνείται ή αποκρύπτει την αλήθεια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών έως τρία έτη και χρηματική ποινή.
Ο Ν. 2168/1993 είναι το βασικό νομοθέτημα το οποίο αφορά στη μεταχείριση όπλων και άλλων συναφών αντικειμένων από πολίτες, ενώ παράλληλα τυποποιεί σε εγκλήματα τις επιμέρους παράνομες συμπεριφορές, όπως την οπλοκατοχή, την οπλοφορία, την οπλοχρησία και την παράνομη διακίνηση όπλων. Με το ν. 4698/2020 έχουν εισαχθεί τα παραρτήματα ως άρθρο 28Α στον ν. 2168/1993. Ταυτόχρονα ο Ν.2168/93 συμπληρώνεται από κάποιες υπουργικές αποφάσεις, όπως η ΥΑ 3009/1994 η οποία αναφέρεται στις αρμόδιες Αρχές που χορηγούν άδεια συναναστροφής με τα όπλα.
Όσον αφορά το αδίκημα της εξύβρισης συνίσταται από τα εξής στοιχεία: Πρέπει να διατυπωθούν από τον δράστη, γραπτά ή προφορικά, για κάποιον άλλο, λέξεις ή φράσεις που κατά την κοινωνική αντίληψη περιέχουν είτε την αμφισβήτηση της ηθικής και κοινωνικής αξίας του προσώπου του παθόντος, είτε περιφρόνηση γι’ αυτόν από τον δράστη. Σχετικά με την άσκηση ποινικής δίωξης για την τέλεση των εγκλημάτων της εξύβρισης, της δυσφήμισης και της συκοφαντικής δυσφήμισης απαιτείται έγκληση του παθόντα.
Κατά τον ελληνικό Ποινικό Κώδικα ανήλικοι νοούνται αυτοί που κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης έχουν ηλικία μεταξύ του 12ου και του 18ου έτους της ηλικίας τους συμπληρωμένων. Ως εκ τούτου καθίσταται σαφές ότι ποινικά αδικήματα που τελέστηκαν από άτομα κάτω των 12 ετών μένουν ατιμώρητα, καθότι τα τελευταία δεν ενδιαφέρουν το Ποινικό Δίκαιο, ενώ οι πρώτοι υποβάλλονται σε αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα ή σε περιορισμό σε Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων.