Δικηγόροι για Απάτες. Η απάτη (άρθρο 386 Π.Κ.) συνιστά το βασικότερο από τα εγκλήματα που πλήττουν το έννομο αγαθό της περιουσίας, και, στη βασική του μορφή, υπάγεται στα πλημμελήματα, αφού για το δράστη του απειλείται ποινή φυλάκισης από τρεις (3) μήνες έως πέντε (5) έτη, και σωρευτικά χρηματική ποινή. Καταφάσκεται δε, όταν ο δράστης, προκαλώντας πλάνη στο θύμα, το εξαπατά, με αποτέλεσμα να βλάψει μόνο του την περιουσία του, θεωρώντας ότι με τη συναλλαγή αυτή την ωφελεί ή τουλάχιστον δεν τη βλάπτει, με σκοπό την αποκόμιση παράνομου περιουσιακού οφέλους (είτε από το δράστη είτε από κάποιον άλλο). Διώκεται κατ’ έγκληση.
Υποθέσεις για Απάτες του Δικηγορικού μας Γραφείου
Πότε συντρέχει απάτη – Δικηγόροι για Απάτες με Υποστήριξη Πανελλαδικά
Ο δράστης της απάτης θα πρέπει να έχει προβεί σε πράξη εξαπάτησης. Η πράξη εξαπάτησης μπορεί να προκύψει είτε αν ο δράστης πει ψέματα (παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών) ή αν με αθέμιτο τρόπο, χωρίς δηλαδή να νομιμοποιείται προς τούτο, αποκρύπτει την αλήθεια (αθέμιτη απόκρυψη αληθινού γεγονότος) είτε εάν με αθέμιτο τρόπο, παραλείπει να αποκαλύψει την αλήθεια, ενώ έχει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να το κάνει (αθέμιτη παρασιώπηση αληθινού γεγονότος) -η διαφορά στους δύο τελευταίους τρόπους είναι ότι η παρασιώπηση καθιστά την απάτη μη γνήσιο έγκλημα παράλειψης-. Με τους ανωτέρω τρόπους, ο δράστης πρέπει να επιτύχει την πρόκληση πλάνης στο θύμα ότι δε βλάπτει την περιουσία του, και να το πείσει ώστε να προβεί στην περιουσιακή διάθεση, προκαλώντας έτσι βλάβη σε αυτή (στην περιουσία).
Πέραν των ανωτέρω, ένα ακόμα βασικό στοιχείο συνδρομής της απάτης, είναι η ύπαρξη γεγονότος, το οποίο συνιστά και κοινό τόπο των τριών τρόπων τέλεσης της απάτης. Γεγονός είναι ένα συμβάν ή μια κατάσταση που ανάγεται στο παρελθόν ή στο παρόν και είναι δεκτικό απόδειξης. Άρα δε συνιστά γεγονός ό,τι αναφέρεται στο μέλλον. Επίσης, είναι προφανές ότι μιλάμε για μεταβολές του εξωτερικού κόσμου. Μια εσωτερική κατάσταση μπορεί να είναι γεγονός; Οι απαντήσεις ποικίλλουν, με την κρατούσα στη νομολογία άποψη να είναι ότι δε συνιστούν γεγονότα, με την έννοια ότι πρόκειται για προβλέψεις του μέλλοντος, και με την αντίθετη κρατούσα στην ελληνική θεωρία, να δέχεται ότι είναι γεγονότα.
Εξάρθρωση σπείρας που διέπραττε απάτες αξίας άνω του 1.000.000,00€.
Το περιεχόμενο της περιουσιακής διάθεσης
Στο άρθρο 386 Π.Κ. η πράξη της περιουσιακής διάθεσης τυποποιείται ως «πράξη, παράλειψη ή ανοχή». Αυτή, το πρώτον, θα πρέπει να συνδέεται αιτιωδώς με τη λόγω πλάνης ελαττωματική βούληση του παθόντος. Έτσι αν εκείνος διαθέτει την περιουσία του για κάποιο άλλο λόγο και όχι επειδή εξηπατήθη από το δράστη, δεν υφίσταται τετελεσμένη απάτη. Κατά δεύτερον, διαθέτης θα πρέπει να είναι ο πλανηθείς. Αν δηλαδή κάποιο άλλο πρόσωπο, έτερο του πλανηθέντος, προβεί στην περιουσιακή διάθεση ενώ γνωρίζει ότι πρόκειται για απάτη, η τελευταία δεν καταφάσκεται. Ο Γιάννης Μπαρκαγιάννης ως διακεκριμένος ποινικολόγος στη χώρα μας, έχει διεκπαιρεώσει με επιτυχία, εκατοντάδες ανάλογες υποθέσεις.
Η τριγωνική απάτη
Χρήζει ιδιαίτερης μνείας το φαινόμενο της τριγωνικής απάτης. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, πλανηθείς και διαθέτης της περιουσίας θα πρέπει να ταυτίζονται για να έχουμε απάτη. Δεν είναι απαραίτητο όμως η διάθεση να γίνεται από την περιουσία του ίδιου του παθόντος. Ειδικότερα, στην τριγωνική απάτη εμπλέκονται τρία πρόσωπα, ήτοι του δράστη, του πλανηθέντος και διαθέτη και του φορέα της περιουσίας, η οποία εν τέλει θα υποστεί και τη ζημία. Παρόλο λοιπόν που η περιουσία δεν ανήκει στην κυριότητα του προσώπου που εξηπατήθη, συντρέχει το αδίκημα της απάτης, με μοναδικό όρο ο πλανηθείς να είχε εξουσία διαθέσεως της ξένης αυτής περιουσίας.
Το φαινόμενο της τριγωνικής απάτης εντοπίζεται κατά κύριο λόγο σε περιπτώσεις διευθύνοντων συμβούλων εταιρειών, οι οποίοι έχουν την εξουσία διάθεσης και γενικότερα διαχείρισης της περιουσίας ενός νομικού προσώπου, και με την πλάνη στην οποία επέρχονται από το δράστη της απάτης, προβαίνουν στη διάθεση της εταιρικής περιουσίας, θεωρώντας ότι δεν τη βλάπτουν, με αποτέλεσμα αυτή τελικά να ζημιώνεται. Σχηματικά, για την τριγωνική απάτη, ο δράστης θα πρέπει να εξαπατήσει ένα πρόσωπο το οποίο έχει την εξουσία διάθεσης μιας ξένης προς αυτό περιουσίας, να τη διαθέσει, με αποτέλεσμα να υφίσταται βλάβη ο κύριος αυτής, που είναι έτερο πρόσωπο. Οι Δικηγόροι για Απάτες Μπαρκαγιάννης, εξακριβώνουν και αναλύουν όλα τα στοιχεία, για την γρήγορη και ασφαλή επίλυση. Ο Δικηγόρος Ιωάννης Μπαρκαγιάννης ειδικεύεται σε υποθέσεις που αφορούν τετελεσμένες απάτες, εξακριβώνοντας και αναλύοντας με επιμέλεια όλα τα υπάρχοντα αποδεικτικά στοιχεία για την άρτια αντιμετώπιση της υπόθεσής σας, καθότι κάθε υπόθεση απάτης είναι διαφορετική και χρήζει εξατομικευμένης προσέγγισης και μεταχείρισης
Το περιεχόμενο της περιουσιακής ζημίας
Για να υφίσταται βλάβη η περιουσία του παθόντος, και άρα να έχουμε τετελεσμένη απάτη, κατά του όρους του άρθρου 386 Π.Κ., θα πρέπει να υπάρχει αντικειμενικός αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ περιουσιακής διάθεσης και ζημίας. Εξ αντιδιαστολής δηλαδή, δεν πληρούται η αντικειμενική υπόσταση της απάτης, αν, μολονότι το θύμα εξηπατήθη, τελικά δεν προκάλεσε βλάβη στην περιουσία του. Η βλάβη επέρχεται όταν σημειώνεται μείωση της περιουσίας του θύματος, και αυτό μπορεί να συναχθεί κατόπιν σύγκρισης της περιουσιακής του κατάστασης πριν τη διάθεση και μετά. Αν οι εκροές από αυτή είναι περισσότερες από τις εισροές τότε είναι βέβαιη η ζημία, και φυσικά συνίσταται στο αποτέλεσμα της διαφοράς μεταξύ εκροών και εισροών.
Το παράνομο περιουσιακό όφελος
Η απάτη είναι έγκλημα υπερχειλούς υποκειμενικής υπόστασης. Το παράνομο περιουσιακό όφελος, κατά την κρατούσα άποψη συνίσταται στην προσφορότητα της συμπεριφοράς του δράστη να το προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον, και θεωρείται άγραφος όρος της αντικειμενικής υπόστασης. Κατ’ αυτή την έννοια, δεν πληρούται η αντικειμενική υπόσταση της απάτης εάν η συνολική συμπεριφορά του δράστη δεν είναι πρόσφορη να προσπορίσει σε οποιονδήποτε παράνομο περιουσιακό όφελος, είτε επειδή απουσιάζει η υλική αντιστοιχία μεταξύ ζημίας και οφέλους, είτε επειδή το επιδιωκόμενο περιουσιακό όφελος δεν είναι παράνομο, αλλά νόμιμο.
Δικηγόροι για Απάτες – Η απάτη σε απόπειρα
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεμελίωση μόνο απόπειρας της απάτης. Πρέπει εξαρχής να τονισθεί ότι η συμπεριφορά του δράστη συνίσταται μόνο στην πράξη εξαπάτησης, καθώς όλα τα υπόλοιπα τα κάνει μόνο του το θύμα. Άρα, αυτό σημαίνει ότι εντοπίζουμε την αρχή εκτέλεσης σε αυτή (στην πράξη εξαπάτησης). Η πράξη εξαπάτησης, όπως προσδιορίστηκε και παραπάνω, μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους, οπότε χρήζει εξέτασης σε ποιο χρονικό σημείο καθενός από αυτούς, μπορούμε να ορίσουμε ότι καταφάσκεται απόπειρα απάτης. Ειδικότερα, αν η απάτη τελείται με ψευδή παράσταση ή αθέμιτη απόκρυψη, μένει σε στάδιο απόπειρας εάν αυτές δεν έχουν φτάσει στην αντίληψη του θύματος, έτσι ώστε να πλανηθεί, ενώ αν τελείται με αθέμιτη παρασιώπηση, από τη στιγμή που ο δράστης, παρόλο που είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να το κάνει, έδειξε ότι δε θα ενεργήσει. Ισχύει δηλαδή ό,τι και στα εγκλήματα παράλειψης, αφού υπάγεται στην εν λόγω κατηγορία. Πλέον οι δικηγόροι για απάτες με πείρα και εις βάθος γνώση της κείμενης νομοθεσίας, δίνουν λύσεις ακόμα και στις πιο περίπλοκες απάτες στη χώρα μας.
Η υποκειμενική υπόσταση της απάτης
Η υποκειμενική υπόσταση της απάτης είναι από τις πιο σύνθετες, καθώς για κάθε ένα από τα στοιχεία πλήρωσής της απαιτεί και διαφορετική. Συγκεκριμένα, για την πράξη εξαπάτησης, με όποιον τρόπο κι αν τελείται, χρειάζεται ο δράστης να έχει δόλο σκοπού ή αναγκαίο. Για τα λοιπά στοιχεία, ήτοι την πρόκληση πλάνης στο θύμα ώστε να κάνει την περιουσιακή διάθεση και να υποστεί ζημία, καθώς και για τον αιτιώδη σύνδεσμο που πρέπει να τα συνδέει, αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος. Τέλος, για το παράνομο περιουσιακό όφελος απαιτείται να υπάρχει δόλος σκοπού, ενώ για το στοιχείο της προσφορότητας για τον προσπορισμό του δράστη, αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος. Το δικηγορικό μας γραφείο είναι δίπλα σας άμεσα και με συνέπεια.
Δικηγόροι για Απάτες – Οι παραλλαγές της απάτης
Το αδίκημα της απάτης εμφανίζεται και με προνομιούχες και διακεκριμένες παραλλαγές, με το στοιχείο που τις διαφοροποιεί από τη βασική απάτη ως προς την ποινική τους απαξία, να είναι το ύψος της ζημίας που υφίσταται ο παθών. Ειδικότερα, στις προνομιούχες παραλλαγές εντάσσονται η απάτη μικρής αξίας και η απάτη για άμεση χρήση ή ανάλωση. Οι διακεκριμένες παραλλαγές χωρίζονται στις απλώς διακεκριμένες και στις ιδιαιτέρως διακεκριμένες. Στις απλώς διακεκριμένες εντάσσεται η απάτη, από την οποία το ύψος της ζημίας που επήλθε στην περιουσία του παθόντα, υπερβαίνει συνολικά το ποσό των 120.000 ευρώ, και για το λόγο αυτό, απειλείται με ποινή κάθειρξης πέντε (5) έως δέκα (10) έτη και χρηματική ποινή. Διώκεται δε κατ’ έγκληση. Οι δικηγόροι για απάτες του γραφείου μας, είναι άμεσα διαθέσιμοι για την δική σας υπόθεση.
Η ιδιαιτέρως διακεκριμένη απάτη, πέρα από την πρόκληση περιουσιακής ζημίας άνω των 120.000 ευρώ, απαιτεί η πράξη να έχει στραφεί άμεσα κατά νομικού προσώπου του ελληνικού δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. ή Ο.ΤΑ., και για το δράστη της προβλέπεται ποινή κάθειρξης από δέκα (10) έως δεκαπέντε (15) έτη και χρηματική ποινή έως χίλιες ημερήσιες μονάδες. Σημειωτέον, ότι η εν λόγω παραλλαγή συνιστά μια εξέλιξη του Ν.1608/1950 περί καταχραστών δημοσίου χρήματος, στον οποίο και συμπεριλαμβανόταν. Είχε όμως ως αποτέλεσμα την πολύ σκληρή μεταχείριση του δράστη, με υπέρμετρες ποινές, ακόμα και της ισόβιας κάθειρξης. Εξαιτίας αυτού, ο εν λόγω απαρχαιωμένος νόμος καταργήθηκε, και, μεταξύ άλλων, η απάτη που απειλεί τη δημόσια περιουσία, εντάχθηκε ως ιδιαιτέρως διακεκριμένη παραλλαγή στο άρθρο 386 Π.Κ., με το Ν.4619/2019. Η δε αυξημένη απαξία αυτής της πράξης δικαιολογεί την αυτεπάγγελτη δίωξή της, ενώ, κατ’ εξαίρεση από τα λοιπά κακουργήματα, παραγράφεται σε είκοσι (20) έτη.
Μεταστροφή του δράστη
Στο άρθρο 405 παρ. 2 και 3 Π.Κ. τυποποιούνται λόγοι άρσης του τιμωρητού που ανάγονται στη μεταστροφή του δράστη μετά την τέλεση του εγκλήματος της απάτης. Η μεταστροφή δε πρέπει να είναι η χρηματική ικανοποίηση του παθόντος, η οποία τελικώς, ανάλογα με το χρονικό σημείο στο οποίο γίνεται, έχει ως συνέπεια είτε την εξάλειψη του αξιοποίνου είτε την απαλλαγή από την ποινή. Έτσι, αν ο δράστης ικανοποιήσει εντελώς τον παθόντα με δική του θέληση και πριν την πρώτη εξέτασή του ως υπόπτου ή κατηγορουμένου, τότε εξαλείφεται το αξιόποινο της πράξης του. Αν τον ικανοποιήσει μέχρι την αμετάκλητη παραπομπή του στο ακροατήριο, καταβάλλοντας τόσο το κεφάλαιο όσο και τους τόκους υπερημερίας, για να είναι πλήρης η ικανοποίηση, τότε απαλλάσσεται από την ποινή του.
Τέλος, αν έχει τελέσει το αδίκημα της βασικής απάτης και ικανοποιήσει το θύμα μετά την αμετάκλητη παραπομπή του στο ακροατήριο και μέχρι το τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, απαλλάσσεται από κάθε ποινή, και μάλιστα πρόκειται για υποχρεωτική δικαστική άφεση της ποινής. Η άρση του τιμωρητού σε αυτή την περίπτωση όμως περιορίζεται μόνο για την πλημμεληματική απάτη, ενώ για τις κακουργηματικές η μόνη λύση είναι η ποινική συνδιαλλαγή κατ’ άρθρο 301-302 Κ.Π.Δ.
Βιβλιογραφία
«ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ, Στεφ. Παύλου-Ι. Μπέκας- Αν. Αποστολίδου, εκδ. Π.Ν. Σάκκουλας, copyright 2021»
«ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ Ερμηνεία-Εφαρμογή, Μιχαήλ Μαργαρίτης| Άντα Μαργαρίτη, εκδ. Π.Ν. Σάκκουλας, copyright 2020»
[…] Εγκλήματα Απάτης […]